13-11-2015

Dag 18: Vrijdag 13 november.

_ Abel tasman – Punakaiki. Ca. 270km (3uur 40min)
_ Treehouse studio.
_ Westport, oorsprong van de goudkoorts. Nu is steenkool
de voornaamste bron van inkomsten.


_ Paparoa National Park. Vooral bekent om zijn Pancake-
Rocks en spuitgaten. Te zien bij hoogwater.
_ Cape Foulwind Zeeleeuwenkolonie. (via de 67)



Vandaag, vrijdag de 13e, vertrokken uit Motueka. We hadden internet zwaar overtreden, nl. 2,2 gigabyte. Terwijl 500 MB inbegrepen was. Snap niet hoe dat kan maar het thuisfront zegt dat het vermoedelijk komt door de via de app verstuurde filmpjes.
Kleinigheidje blijf je houden.
Ook mijn telefoon blijft aangeven dat ik bestanden op moet schonen omdat mijn opslagcapaciteit bijna vol is. Hoe moet dat nu weer?
Bij ons bezoek aan de plaatselijke bakker voor ons ontbijt, pikte ik gelukkig de free WiFi van de stad op. Dus toen Jelske gebeld om te vragen wat ik moest doen met mijn telefoon. Goede uitleg gekregen dus ik kan weer vooruit nadat ik een hoeveelheid gewist had!

Wij zijn via wederom een hele zigzaggende weg, die wel de Highway is, na 2 uur rijden. uitgekomen bij een cafeetje met een animalpark. In dit animalpark verbleven allemaal gepensioneerde dieren van herten, reeën, pauwen, ezels, kippen en zo. Deze dieren mochten hier tot hun dood blijven.
Na deze voorgeschreven rustpauze verder gereden naar de Buller Gorge. Hier bevindt zich de langste swingbridge van Nieuw Zeeland. We hebben de swingbridge gelopen, ik vind zo'n ding toch wel kei erg wiebelen. Vervolgens hebben wij een tocht van ongeveer 3 km gelopen in het gebied van de voormalige goudzoekers.
Toen weer terug maar deze keer niet via de brug maar met een kabelbaan over dezelfde rivier. Je kon ook een duo-ride doen maar wij "zwaargewichten" mochten dit niet. Dit was niet omdat de kabel het niet houden maar dat de remmen aan het eind " te zwaar belast zouden worden". Oké dan ieder apart!
Hierdoor kon Ton foto's van mijn achterkant maken en ik een filmpje van Ton van de voorkant.
De man die beneden bij de rem stond maakte echter ook foto's en filmpjes. Wij konden die kopen op een Usb-stick en zouden dan 2 voor 1 prijs krijgen. Vooruit dan maar want ik ben tenslotte van de koopjes. Hoe kan die man dat nu weten??
De usb-stick was trouwens wel meteen een souveniertje want er staat de reclame van de swingbridge op.
Het was trouwen super mooi weer, de zon hoog aan de hemel en de lucht strak blauw. Dus kortere broek en hemd T-shirt aan zodat wij goed kunnen kleuren.

Na deze supergave activiteit weer verder gereden maar van te voren moesten wij nog wel Waka, a native bird, die super brutaal was even duidelijk maken dat wij toch echt weg gingen.
Rond 14.45 uur kwamen wij aan bij de Cape Foulwind, waar een kolonie zeehonden leeft. Naar de cape gelopen maar wij zagen er maar een stuk of 10. We hebben er de afgelopen week meer gezien tijdens onze catamarantocht, maar ze blijven leuk. En de blauwe oceaan, die met grote woeste golven met witte koppen over de rotsen klettert is helemaal super.
Van daaruit zijn wij naar de vuurtoren gelopen,een tocht van 3 km in de heerlijke zon met geweldig uitzicht en een heerlijk windje. Mijn dag kan niet meer stuk.
Na genoten te hebben van deze heerlijke dag zijn wij doorgereden naar onze eindbestemming van vandaag zijnde Punakaiki. Daar gaan wij verblijven in Treehouse met uitzicht op de oceaan.
De weg waaraan dit ligt kent de GPS echter niet maar Punakaiki is zo'n kleine plaats dat moest toch niet moeilijk zijn, dachten wij!!
Bleek toch anders te zijn. Na een paar keer op en neer gereden te zijn en diverse mensen gevraagd te hebben bleek dat wij moesten zijn bij de plaatselijke kano-verhuurder.
Een vies oud gebouw uit de jaren zestig met een bord waarop stond dat hij er niet was maar dat je maar moest aanbellen dan kwam hij wel.
Zo gezegd zo gedaan. Er meldde zich inderdaad een man genaamd Ken en hij zei dat hij eraan kwam.
Dat bleek ook zo. Ken had al de nodige alcohol gehad. Hij was niet de beheerder van de treehouses. Want de beheerder woont in Greystone en dat is 35 km verderop, dus hem was gevraagd om de mensen " in te checken". Wij kregen een sleutel en een plattegrond hoe bij ons "boomhuis" te komen. Op de vraag of wij nog ergens konden eten zei Ken dat dit kon in de enige pub die een paar honderd meter verderop lag. We konden meteen dan meteen de groeten doen aan zijn vrouw die daar achter de bar stond. Internet was er ook niet maar misschien in de pub.
Dus weer terug waar wij vandaan kwamen. We moesten het subtropische bos inrijden dat vol staat met dergelijke huizen. Halverwege aan de rechterkant stond het boomhuis waar wij 2 dagen gaan verblijven. Het totale boomhuis bestaat uit 2 grote delen voor 6 personen en 2 delen voor 2 personen, bleek de andere dag.
Wij hadden de sleutel van de bovenverdieping. Het bleek een ruimte te zijn met een huiskamer met zithoek en eethoek, een open keuken, een 2e verdieping met een badkamer en wc, een slaapkamer met dubbel bed, een slaapkamer met stapelbed en een slaapkamer met 2 aparte bedden. Hmmmmmmmmmm wij zijn maar met zijn tweeën.
Op alle bedden lagen ook handdoeken. Dit is echt giga groot. Uitzicht op zee is er niet want alle bomen zijn zo groot dat je jezelf in de film Jurassic Park waant, dus die benemen het uitzicht.
Koffers uitgeladen en naar de pub gereden. Daar was het echt vol, want er was een of andere feestdag voor ik zou niet weten wie en er was een grote groep Bikers.
Nergens geen plaats dus aan de bar gegeten, smaakte prima.
Om 21.00 uur terug naar ons boomhuis en naar bed. Morgen naar de Glowworm Caves.