25-11-2015

Dag 30: Woensdag 25 november.

_ Dunedin - Mount Cook. 317km (3uur 45min0
_ Aoraki Court Motel.

_ Moeraki Boulders Scenic Reserve.
_ Wandelgebied.

Weer op tijd vertrokken, vandaag richting Mount Cook. Na ongeveer 80 km kwamen we bij Moeraki Boulders. Hier liggen verspreid over het strand grote grijze keien die vrijwel perfect rond zijn en met een omtrek van soms wel 4 mtr. Volgens de wetenschap zijn ze zo'n 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem ontstaan toen kalkzouten zich geleidelijk ophoopten rond een harde kern.
Uiteraard is er ook een Maori-legende!
Die vertelt dat de keien de voedselmanden ofwel Te Kaihinaki waren van de Araiteuru-kano, een van de grote voorouderlijke kano's die de Maori uit Hawaï naar Nieuw Zeeland brachten.
Die kano leed schipbreuk toen hij een reis maakte om jade te verzamelen. Men zegt dat de kumara, een soort wortelen, aan boord ruwe stenen werden, de voedselmanden gladde keien en het wrak een rif.

Heel bijzonder om te zien en wederom mooie foto's gemaakt.
Af en toe zijn daar ook kleine zwart-witte-Hector dolfijnen te zien maar vandaag helaas niet.
Het kleine vissersdorp Mouraki zelf ligt aan de andere kant van de baai en was een voormalig walvisstation uit 1836.

Onderweg Maori Carvings gezien in Duntroon.
Wij vonden het niet veel voorstellen doordat er ook hedendaagse ingekraste graffiti stond. Klopt het dus wel dat die Carvings oud zijn?

Vervolgens de rivier gevolgd waar 3 stuwdammen in gemaakt zijn. In Wataki, Aviemore en Benmore.
Blijft toch altijd weer een geweldig staaltje van techniek om te zien.

Hierna door naar de Clay cliffs,welke op zijn 10 km van Omarama vandaan liggen. Dit zijn steile, hoge toppen, gescheiden door diepe smalle ravijnen. De vroege Maori die Mackenzie Country binnen trokken kwamen hier jagen. De kliffen zijn inmiddels privébezit maar worden officieel beschermd en zijn voor publiek toegankelijk. Vanaf de Highway 8 is het ongeveer 5 km over verharde weg en daarna nog eenzelfde afstand over een grindweg met kuilen, daarna een stukje lopen wat heel steil wordt. Maar ECHT meer dan de moeite waard. Heel bijzonder om er midden in te staan. Het was heel rustig toen wij er waren en zodoende hadden Ton en ik "het rijk" alleen.
Super.

Toen toch echt door naar onze eindbestemming van vandaag. We volgen de Highway 8 die loopt vlak langs de zuidpunt van Lake Pukaki, is echt tropisch blauw en biedt een adembenemend uitzicht op Mount Cook en de Nieuw-Zeelandse Alpen. Het meer wordt gevoed door de rivier de Tasman, die van de Tasman Glacier stroomt. De opvallend blauwe kleur van het water wordt veroorzaakt door 'rotsmeel', fijngemalen deeltjes die door de gletsjers worden aangevoerd en in het smeltwater blijven zweven.
Ook Lake Tekapo, in de buurt, heeft hetzelfde blauwe water.

Aangekomen bij ons motel ingecheckt en internet geregeld. Dit kon echter alleen in het hoofdgebouw, dus tijdens het eten en tijdens de borrel.
Terwijl ik zit te typen wordt er nu een pub-quiz gehouden. Er zijn nl. veel jonge backpackers hier en dus moet er entertainment zijn, want deze locatie is echt het einde van de weg.
Kei gezellig en ook hier hebben ze lekkere cocktails, MoutnCook sunshine.
Je zou trouwens denken dat ik, na al die dagen alleen maar Engels pratend, ook al in Engels dacht, maar nee hoor.
Ik wilde nog wat chips bij de cocktails en las dus op het bord ' chips en dips', ik denk kei lekker precies wat ik bedoel. Ik bestellen dus en wat kreeg ik? Een emmer met friet en 3 sausjes. We hadden echter net pasta met zalm en Ton een grote hamburger gegeten.
Het kwam toch wel op want laten staan is niet netjes, toch?
Straks terug naar onze kamer en dan lekker slapen maar dan eert nog even een lekkere wandeling maken om al de calorien te verbranden.
Morgen weer een grote afstand want dan gaan we naar Kaikoura.