23-11-2015

Dag 28: Maandag 23 november.

_ Queenstown – Dunedin 325km (4 uur)
Mogelijk om nog zuidelijker te rijden. Zie blz 294
Moeten dan wel vroeg vertrekken. 2uur extra.
Versteende bossen en dolfijnen.
_ Adrian Motel.

Vandaag vertrekken we vroeg naar Dunedin. We kiezen voor de meest toeristische route en daarom moeten wij ruim 500 km rijden. We reden eerst naar Invercargill volgens de hoofdweg. Daar hebben wij ontbeten en vervolgens zijn wij verder gegaan via die S route zoals hij op de kaart staat aangegeven om bij Fortrose de toeristische route van deze S-route te nemen.
We volgen dan nl. helemaal de kustlijn waarbij wij stops maakten bij de vuurtoren bij Waipapa point waar bij eb de scheepswrakken van de ramp van 1831 nog zichtbaar is. Helaas was het hoog water waardoor wij het niet konden zien. Wat wij echter wel zagen waren meerdere grote zeeleeuwen op het strand waar je tot op een afstand van een meter of 10 bij kon komen. Groot als die dieren zijn. Ton heeft er bij gestaan.
Inmiddels werd het weer slechter en begon het te regenen. Hierop zijn wij doorgereden naar de Curio Bay waar de perfide Woods zichtbaar zijn.
Toen door naar de Porpoise Bay waar vaak kleine Hector dolfijnen te zien zijn. In de regen op de rots gestaan en uit eindelijk 3 dolfijnen, gedeeltelijk gezien. Zichtbaar op de foto zijn de vinnen. Jammer, maar gelukkig hadden wij al een grote groep dolfijnen gezien die vanuit de Milford Sound richting de Tasman Zee zwommen.
Hierna weer door naar de McLean Falls, je zal zeggen, alweer een waterval. Dat klopt maar deze was ook heel mooi en je kon er bijna in staan.
Dus zeker de moeite waard.
Deze bijzondere route heeft echter heel veel kronkelende, stijgende wegen met grind waardoor je veel tijd moet uittrekken om al die dingen te kunnen zien. Ondanks dat wij vroeg vertrokken waren vloog de tijd en moesten we na deze route door naar Balcutha en dan nog 80 km naar Dunedin.
Dus omdat het al richting 17.00 uur liep zijn wij doorgereden naar Nugget Point waar bij de vuurtoren o.a. Pinguïns te zien zouden zijn. Het was een lang steil pad en inmiddels was het droog en scheen de zon, dit kwam omdat het zo ontzettend hard waaide. Ik vond het doodeng daar boven op die punt, mede door die hele harde wind, ik had het gevoel dat ik, ondanks mijn gewicht, van de rots afgeblazen werd. Leek op de vuurtoren op de kaap in Zuid Afrika.
Na al dit moois verder gereden naar Dunedin waar wij om 20.15 uur bij ons motel aankwamen. Ingecheckt en toen vlug het centrum ingereden om een hapje te eten want dat hadden wij na ons ontbijt niet meer gedaan.
Wij reden hiervoor naar de boulevard van het dorp wat ongeveer 5 minuten rijden was. De zee had hele hoge golven en er was een enkeling aan het surfen. Schitterend om te zien.
Lekker gegeten bij de Italiaan, die ook heerlijke Aperol had. Vervolgens terug gereden naar ons motel en lekker naar bed want het was een vermoeiende dag met weer heel veel indrukken.
Niet alleen mijn telefoon maar ook mijn eigen harde schijf begint vol te raken. Controle alt delete is voor mijzelf geen oplossing!